Aannemingsbedrijf J. Bevelander

De wieg van Jan Bevelander stond in de boerderij aan de Voordijk 316. Zijn grootvader, de van het Zeeuwse eiland Tholen afkomstige Jacob Bevelander, was er rond 1900 eigenaar van geworden; diens zoon, Adriaan Bevelander (vader van de aannemer), heeft het veeteelt- en landbouwbedrijf voortgezet. Zoals gebruikelijk in die tijd was de oudste zoon in het gezin, Jaap (doopnaam Jacob) Bevelander, de opvolger. Dat betekende dat er voor Jan Bevelander geen plaats was op de boerderij. De omvang van het boerenbedrijf was te klein voor het levensonderhoud van (op termijn) twee gezinnen.

Jan Bevelander heeft er toen en later geen traan om gelaten. De veehouderij had wel zijn belangstelling, maar voor de landbouw had hij geen interesse. Hij had er alle vrede mee dat zijn toekomst naar een andere richting wees. Na de lagere school bezocht hij drie jaar de ambachtsschool in Rotterdam-zuid. Daar leerde hij het timmervak. Met het diploma op zak ging hij op vijftienjarige leeftijd als leerling-timmerman aan de slag bij het aannemingsbedrijf P.M. van de Graaf aan de Voordijk. Hij vertrok er na zeven jaar als een volleerde timmerman.

Een timmerbedrijf aan de Waalhaven in Rotterdam was zijn volgende werkgever. Ook daar bleef hij zeven jaar. Het was de bedoeling dat hij dit bedrijf zou overnemen, maar toen het eenmaal zo ver was, zag hij er toch vanaf. Jan Bevelander besloot – het was inmiddels 1984 – om met een timmerbedrijf voor zichzelf te beginnen. Vandaag de dag zou men hem een zzp´er noemen, een zelfstandige zonder personeel. Maar die omschrijving van een ´eigen baas´ bestond toen nog niet.

De schuur van de boerderij aan de Voordijk was een geschikte plek voor zijn plan. Daar kwam het echter niet van. De regelgeving verbood er een timmerbedrijf te vestigen. Een bescheiden bedrijfsruimte in de Dorpsstraat in het historische centrum van Barendrecht was wél een haalbare optie om er het timmerbedrijf J. Bevelander te huisvesten.

De economische omstandigheden waren niet bepaald gunstig om met een nieuwe onderneming op de markt te komen. Na een lange reeks van jaren waarin geen einde aan de groei leek te komen, stonden de meeste signalen op rood. ´Het was in mijn voordeel dat ik toen een klein eigen baasje was. Ik pakte alles aan, onderhoudswerk en reparaties. En dat ging allemaal redelijk goed. De zaak begon te draaien, mijn naam kreeg bekendheid en van lieverlee werd het aantal relaties groter dan het handjevol van het begin.´

Twee jaar na de oprichting van zijn timmerbedrijf was de economische dip voorbij. In 1986 nam de bedrijvigheid in vele sectoren weer toe. Voor Jan Bevelander betekende de hernieuwde groei aantrekkelijke kansen om zijn onderneming uit te breiden. De bouw van een woning aan de Derde Barendrechtseweg was een piketpaaltje op de weg naar het huidige aannemingsbedrijf.

´Het metselbedrijf Bas Visser had dit project aangenomen en ik was de onderaannemer voor het timmerwerk. Het ging om een huis met een piramidedak voor Daan Blinde, pal achter de woning die te groot voor hem was geworden,´ vertelt Bevelander. ´Blinde was een bouwkundige, hij hield alles goed in de gaten. Elke dag kwam hij even naar mijn vorderingen kijken. Ik was toen nog een betrekkelijk jonge timmerman en hij wilde er kennelijk zeker van zijn dat ik het ouderwetse timmerwerk wel aankon´.

Volgens de letterlijke betekenis van het woord is de vennootschap onder firma (vof) J. Bevelander (nog) geen familiebedrijf. Jan Bevelander en zijn vrouw Joke (54), beiden eigenaar van de onderneming, vormen de eerste generatie – een perfect samenwerkend duo. Waar de man de aannemerij onder zijn hoede heeft, is zijn vrouw (eveneens geboren en getogen in Barendrecht) het boekhoudkundige en administratieve brein van het bedrijf, al sinds de dag waarop haar echtgenoot als timmerman voor zichzelf begon.

Over zijn opvolger(s) heeft Jan Bevelander nog geen hoofdbrekens. Zoon Anton (28) werkt mee in het bedrijf; zoon Hans (30), HTS´er en in het bezit van een aannemersdiploma, heeft als ontwikkelingswerker in Ethiopië veel praktische ervaring opgedaan. ´Ze moeten het zelf weten. Ik zet er geen druk achter,´ zegt hun vader. ´Trouwens, het duurt nog wel een aantal jaren voordat ik met pensioen ga´.

Voorlopig wil Jan Bevelander zelf het roer in handen houden. Daarvoor ontbreekt het hem niet aan energie. Als het nodig is, steekt hij op de bouwsteiger zelf de handen uit de mouwen. Zo blijft het ambachtelijke werk hem vertrouwd.