Mr. H.H. Douma

Burgemeester Douma wilde Barendrecht vooral ontwikkelen als een aantrekkelijke woonplaats voor mensen die in Rotterdam werken. Maar de kostbare landbouwgrond ten zuiden van Rotterdam mocht niet volgebouwd worden.
Dat had gevolgen voor het beleid van het gemeentebestuur:

• geen vestiging van industrieën van buitenaf en bouw van woningen voor de werkers daarin
• de agrarische betekenis van de gemeente kon nog toenemen
• zo dicht bij Rotterdam waren forensen onvermijdelijk en ook wel welkom
• grote aantallen recreanten uit Rotterdam-Zuid waren niet echt welkom.

De komst van een Rotterdams metaalbedrijf naar de Noldijk kon burgemeester Douma echter niet tegenhouden. Bij de opening van de fabriek in 1962 liet hij er geen misverstand over bestaan dat hij niet blij was met de fabriek. "U bent een vreemde eend in de bijt van onze samenleving en eigenlijk bent u hier helemaal niet welkom. Wij willen liever geen industrie."

"In alle bescheidenheid: wij zijn een vrij belangrijk agrarisch centrum. Wat ik nu wil, is een goede woongemeente en een aantrekkelijk gebied voor de recreatie aan de Oude Maas", lichtte hij later toe.

In Barendrecht woonden al veel welvarende tuinders. Zij kregen in deze periode gezelschap van even welvarende forensen die in de nieuwe woonwijken een huis vonden.
Barendrecht zou met een nieuw station nog aantrekkelijker worden voor mensen die in Rotterdam werken, verwachtte  burgemeester Douma. "Binnen een kwartier van huis naar hartje Rotterdam", kondigde de burgemeester aan. Het nieuwe station werd in 1973 geopend.

Het nieuwe gemeentehuis aan het Binnenhof moest volgens burgemeester Douma een ‘huis van de gehele gemeente’ zijn. Dit zei hij tijdens zijn toespraak bij de opening van het gemeentehuis in 1966.

In de hal van het gemeentehuis liet Douma daarom een Latijnse spreuk aanbrengen: ‘Haec Tua Domus Civis’, ‘Dit is uw huis burger’. Het idee voor de spreuk had hij opgedaan in Venetië. De letters werden uitgevoerd in messing en ontworpen door graficus Sj. de Vries uit Den Haag.

Groei gemeente

Op 1 januari 1955, kort na het aantreden van burgemeester Douma, had Barendrecht 7.707 inwoners. Op 1 januari 1965, twee jaar voor zijn vertrek, waren dat er 10.408.

Bouwplannen

De bouwplannen in de Driehoek, de Oranjewijk en de Zeeheldenbuurt waren begonnen onder burgemeester Beelaerts van Blokland. Ze werden voltooid in de periode Douma.

Burgemeester Douma nodigde in 1954 de stedenbouwkundige ir. W. Wissing uit om voor de gemeente te gaan werken. Wissing was eerder betrokken bij het ontwerp van Zuidwijk in Rotterdam-Zuid.
De volgende tien jaar bepaalde een driemanschap hoe er in Barendrecht werd gebouwd: de burgemeester, ir. Wissing en de directeur van woningbouwvereniging Patrimoniun. Het bureau van ir. Wissing zou tot aan de bouw van Carnisselande veel invloed  hebben op nieuwbouw in Barendrecht.

Bij het aantreden van burgemeester Douma was Barendrecht nog een dorp waar mensen langs dijken woonden en in wijkjes die verspreid lagen door de gemeente. Zo lag de Oranjewijk op flinke afstand van de in aanbouw zijnde wijken de Driehoek en de Zeeheldenbuurt. Die lagen weer los van de Talmaweg en Smitshoek. Besloten werd om van Barendrecht één samenhangend geheel te maken. Alleen Smitshoek zou nog tientallen jaren (tot aan de bouw van Carnisselande) een geval apart blijven.
Het bouwen van woningen was noodzaak, want er was woningnood. En die werd steeds groter. In 1952 kwam Barendrecht 160 woningen tekort, in 1959 was dat opgelopen tot een woningnood van 247 woningen.

Tijdens de periode Douma werden de wijken Noord 1 tot en met 3 gebouwd. Met de wijk Noord 4 werd een begin gemaakt. De grond voor de wijk Paddewei werd bouwrijp gemaakt. Ook kwamen er bedrijventerreinen en een nieuw gemeentehuis. Een deel van de Dorpsstraat werd winkelcentrum. Later kreeg dit de naam Middenbaan. In 1965 kwamen er ook woningen en winkels op het Vlak. Vlakbij het gemeentehuis was het Waterschapshuis gebouwd.

Op 3 november 1966 werd bejaardentehuis Borgstede geopend. Er kwam aan de Windsingel een nieuw gebouw voor het Groene Kruis en het waterleidingbedrijf werd uitgebreid.

Gesloopt werd er ook: in 1964 stelde de gemeenteraad een gemeentelijk krotopruimingsfonds in. Tussen 1966 en 1969 werden in Smitshoek en aan de 1e Barendrechtseweg huizen gesloopt voor de aanleg van de Zuidelijke Randweg van Rotterdam (de latere Rijksweg 15).

Cultuur

Voor liefhebbers van cultuur waren er tentoonstellingen bij galerie Sans Souci. Een enkele keer was er een concert, maar daar kwamen maar weinig mensen op af.
In 1962 besloot de gemeenteraad tot het instellen van de Culturele Raad. Die moest het gemeentebestuur advies geven over culturele zaken. “De leefbaarheid van een gemeente betekent niet alleen dat het hier goed wonen is, maar ook dat het leven en wonen tot een genot wordt”, merkte VVD-raadslid F. Bom op.

Recreatie

In maart 1963 werd besloten om met andere gemeenten langs de Oude Maas een recreatiegebied aan te leggen. In de gemeenteraad waren enkele leden wel bang voor het verlies van de landelijke (en vooral de zondags-)rust.
De dijk langs de Oude Maas werd op Delta-hoogte gebracht. Daarbij kwam vrijwel de hele Barendrechtse haven aan de Achterzeedijk binnendijks te liggen. 
 
Begraafplaats

Door de groei van de gemeente moest de begraafplaats aan de 1e Barendrechtseweg worden uitgebreid. Tot de uitbreiding was in 1953 besloten, nog tijdens de periode Beelaerts van Blokland.
 In 1962 werd op verzoek van het kerkbestuur van de H. Kruisvinding in Rotterdam-Zuid besloten tot het aanleggen van een rooms-katholiek deel van de begraafplaats. (Er werd in 1967 ook een katholieke school gesticht. Barendrecht was dus niet meer een dorp van alleen hervormden en gereformeerden.)
In februari 1963 werd de uitgebreide begraafplaats in gebruik genomen. De ingang was voortaan aan de Scheldestraat.

Tram

De tramlijn naar Rotterdam en de Hoeksche Waard werd in 1956 opgeheven nadat op de Dordtse Straatweg een tram door de rails was gezakt. Voortaan reden hier bussen.
Er werd door de meeste mensen geen traan gelaten om het verdwijnen van de tram. Men vond de stoomtram maar een ouderwets geval. In het steeds drukkere verkeer kwam het  regelmatig tot ongelukken. Ook nam de tram op de Barendrechtsebrug veel ruimte in. (Zie ook het thema Verbindingen)

Armoede

Na de Tweede Wereldoorlog nam de welvaart in Nederland toe. Dat was ook in Barendrecht te  merken. In zijn nieuwjaarstoespraak van 1967 kon burgemeester Douma melden dat er in Barendrecht maar weinig mensen een bijstandsuitkering hadden.

Wethouder Rietdijk zei bij het afscheid van burgemeester Douma in 1967: “Ook aan burgemeester Douma bewaren wij de prettigste herinneringen. Onder zijn leiding vormden we als college van b en w een goed team, terwijl de omgang met elkaar integer en voortreffelijk was.”

Er was een afscheidscomité opgericht. De voorzitter daarvan, notaris C. van Drimmelen, zei over de burgemeester: “Ondanks zijn Friese eigenschappen klopte er in hem een warm hart voor de gemeente Barendrecht en de ingezetenen. Altijd heeft hij er naar gestreefd van de gemeente een eenheid te maken, ondanks de uitgestrektheid van Barendrecht.”