Slagerij Hiel al 250 jaar van vader op zoon
Welke klant of voorbijganger weet dat de slagerij van de broers Peter en Joop Hiel (officiële naam: slagerij gebr. Hiel) op de Middenbaan een familiebedrijf is met de respectabele leeftijd van 250 jaar? Niemand wellicht.
Zelf staan beide broers er ook niet elke dag bij stil, maar als de geschiedenis van hun slagerij ter sprake komt, geven ze volmondig toe dat het toch wel heel bijzonder is dat het bedrijf in de voorbije twee en een halve eeuw onafgebroken van vader op zoon is gegaan.
De slagerij Gebr. Hiel op de Middenbaan.
|
Over de vroegste historie van het bedrijf is weinig bekend. Akten of andere stukken zijn er niet. Wat de huidige eigenaren kunnen vertellen, hebben ze gehoord van hun vader en ooms en die hebben het verhaal weer van hun vader. Dat is generaties zo gegaan.
Het staat vast dat ene Petrus Hiel in 1765 de basis voor het familiebedrijf heeft gelegd. De verre voorvader van Peter en Joop Hiel begon toen in het dorpje Lamswaarde, in Zeeuws-Vlaanderen, een slachterij voor runderen. Na verloop van tijd werd de slachterij tevens een slagerij voor de verkoop van vlees en vleeswaren.
Het moet een bedrijf zijn geweest dat goed bekend stond, want meer dan anderhalve eeuw bloeide het bedrijf in Lanswaarde. In die tijd ging het steeds over van vader op zoon.
In de jaren dertig van de vorige eeuw hadden veel mensen het moeilijk door de crisis. Er was veel werkloosheid en armoede. Ook in Zeeuws-Vlaanderen sloeg de crisis toe. De slagerij in Lamswaarde kon dat goed merken. Door de crisis trokken werkloze landarbeiders naar Rotterdam. Ze vonden daar werk in de haven.
Slager Petrus Hiel, vader van tien kinderen, besloot zijn bedrijf van Lamswaarde te verplaatsen naar Rotterdam. Zijn zoons Peet en Joop woonden daar al. Joop had zelfs werk gevonden in een slagerij op de Groene Hilledijk. In 1932 kreeg Petrus Hiel een buitenkansje: hij kon de slagerij op de Groene Hilledijk kopen.
Petrus Hiel laadde zijn bezittingen in Zeeuws-Vlaanderen op een boot en voer met zijn gezin naar Rotterdam. Het familiebedrijf maakte daar een nieuwe start.
Aan de Groene Hilledijk deed slager Hiel goede zaken. De crisis ging voorbij en de klanten gaven weer meer geld uit.
Aan de Groene Hilledijk kon Hiel niet zelf slachten. Daarvoor was te weinig ruimte. Slager Petrus Hiel en later zijn zoon Fons (vanaf 1948 de opvolger van zijn vader) kochten koeien en varkens op de veemarkt, die toen nog bestond in Rotterdam. Nadat het vee was geslacht in het slachthuis, werd het vlees bij de winkel aan de Groene Hilledijk bezorgd. Vader en zoon zorgden ervoor dat ze vlees van de door hen gewenste kwaliteit in huis kregen.
Slager Fons Hiel, vader van de twee huidige eigenaren, zag tegen het einde van de jaren ’50 in Rotterdam-Zuidwijk betere mogelijkheden voor de slagerij. Dus verhuisde het bedrijf in 1959 naar het Brekelsveld. Dat bleek een goede beslissing.
Op de Groene Hilledijk in Rotterdam-zuid nam Petrus Hiel (rechts op de foto) in 1932 een slagerij over. Naast hem zoon Fons, vader van de huidige eigenaren.
|
Een foto uit de verleden tijd. Van links naar rechts Fons, Joop en Peter Hiel.
|
In 1971 trad er bij het bedrijf een nieuwe generatie als eigenaar aan. Peter en Joop Hiel zetten de slagerij voort in de lijn van hun vader. Maar ze gingen op zoek naar een betere plek, waar ze de slagerij konden voortzetten. In 1990 konden de broers Hiel een slagerij op de Middenbaan in Barendrecht overnemen.
In het winkelcentrum is ´slagerij Gebr. Hiel´ tegenwoordig met zijn aantrekkelijke uitstalling van vlees en vleeswaren een plek waar wandelaars even de pas inhouden.
De slagerij Gebr. Hiel op de Middenbaan.
|
Na de opheffing van de veemarkt en het slachthuis in Rotterdam, vonden de slagers Hiel een andere manier om koeien en varkens te betrekken. Tot de dag van vandaag kopen zij koeien bij een veehouder in Berkel-Rodenrijs; op dat bedrijf worden de runderen volgens hun aanwijzingen gemest.
De varkens komen van een mesterij in Zeeland. ´We weten dus steeds precies welke kwaliteit we kopen. Als dat niet meer zou kunnen, zouden we meteen stoppen met de slagerij´, verzekeren ze.
Het Worstmakersgilde kroonde de slagerij drie jaar geleden tot ´Worstmakerij van het jaar 2011-2012´ voor de vleeswaren en worstsoorten die in eigen huis worden gemaakt. ´We zijn ontzettend trots op deze prijs, een prachtige waardering van ons ambacht´, zei Joop Hiel bij de overhandiging van de oorkonde die nu in de winkel is te bewonderen.
Twee gezagvoerders op één schip – dat gaat meestal niet goed. De broers Peter en Joop Hiel zijn een uitzondering op deze regel. Als er een keus moet worden gemaakt of een beslissing genomen, zijn ze het in negen van de tien gevallen met elkaar eens. Een enkele keer verschillen ze op details wel eens van mening. ´Dan doet de een of de ander een beetje water bij de wijn en is het probleem uit de wereld.´ zegt de jongste broer.
De broers Joop (links) en Peter Hiel met een schaal vol worsten uit eigen huis.
|
Twee en een halve eeuw is de slagerij van vader op zoon gegaan. Daar komt waarschijnlijk een einde aan op het ogenblik dat een van de broers (of beiden) afscheid neemt. Er zijn geen opvolgers. Geen van hun kinderen heeft, vertellen ze, ambitie om de slagerij over te nemen.
Dit verhaal is gebaseerd op een artikel van Wim de Regt en Roelof Roomer in het Contactblad van de Historische Vereniging Barendrecht, nummer 4, 2015