Automobielbedrijf M. Vogelaar en Znn

Maar ´Snoeken´ bleven zijn favoriet. ´Ik heb mijn hele leven in Citroëns gereden. Mijn VW Kever ruilde ik in 1968 voor mijn eerste ´Snoek´. ID’s en DS’en hebben voor mij geen geheimen. Ik kan ze wel dromen. Sinds de oprichting – 33 jaar geleden – ben ik lid  van de ID/DS Club, met 3500 leden die allemaal regelmatig in zo´n Citroën rijden.´

Zijn fascinatie – ´Ik ken geen ander woord´ - voor de indertijd wat techniek en vormgeving betreft spraakmakende Citroëns ging in 1983 zelfs zo ver dat hij zijn vaste baan als automonteur opzegde en voor zichzelf begon met het onderhoud en de reparatie van ID’s en DS’en. Dat was het begin van het familiebedrijf Vogelaar.

Vier jaar eerder was Theo Vogelaar (doopnaam Mattheus) al begonnen met het restaureren van Citroëns. Daartoe had hij in de Oranjestraat drie garageboxen gekocht. Na het werk in de garage van zijn baas was hij ’s avonds zijn ´eigen baas´. ´Het liep vanaf het eerste ogenblik´, vertelt hij. Onder eigenaren van Citroëns ID en DS in het hele land, vrijwel zonder uitzondering liefhebbers van deze auto’s, verspreidde zich snel het nieuws dat er in Barendrecht een betrouwbaar adres was voor het onderhoud van hun gekoesterde automobielen.

De zaken gingen zo goed dat hij spoedig zeven garageboxen in gebruik had. Maar er was nog steeds sprake van een hobby, zij het dat die een aantrekkelijke bijdrage leverde aan zijn inkomsten bij een werkgever. 

Daar kwam verandering in, toen hij, op aandringen van zijn vrouw, besloot om als ondernemer op eigen benen verder te gaan. ´Mijn vrouw Aukje was de motor achter die stap. Zij ontfermde zich over de administratie. Daarvoor had zij de benodigde papieren, ik niet.´

Het was niet helemaal een sprong in het duister na de gunstige ervaringen in de voorbije jaren, maar voor een jong gezin met (toen nog) een zoon en een dochter waren financiële risico´s geenszins ondenkbaar. (Tussen de bedrijven door werd de tweede zoon geboren).

Het pakte echter goed uit. ´Garage Vogelaar´ verwierf zich dankzij het vakmanschap en de inzet van de startende ondernemer een goede reputatie onder Citroëneigenaren. Vogelaar vertelt trots dat medio jaren ´80 de eerste APK-keuring in Nederland werd uitgevoerd op een witte Citroën DS die in zijn bedrijf was opgeknapt.

De garageboxen in de Oranjestraat waren na verloop van tijd niet ideaal voor een groeiend automobielbedrijf. Tot dat besef was Vogelaar zelf al gekomen, toen de gemeente Barendrecht bezwaren maakte tegen de vestiging op een plek die niet was bedoeld als werkplaats.

Drie jaar na de eerste sprong volgde in 1986 de tweede met de verhuizing naar een nieuw gebouwd pand op eigen grond aan het Zuideinde op het bedrijventerrein Dierenstein. Onderhoud en reparatie van Citroëns ID en DS bleven de belangrijkste activiteiten. Daar kwam echter van lieverlee een einde aan met de uitbreiding van de nieuwbouw in 1988. Vogelaar ging zich toen toeleggen op de verkoop van nieuwe en gebruikte auto´s en het onderhoud en de reparatie van auto´s van in beginsel alle merken.

Dat bleek weldra een verstandige beslissing. Met de vestiging van andere automobielbedrijven was Dierenstein de ´Autostrada´ van Barendrecht geworden. Maar ook daar groeide het bedrijf van Theo en Aukje Vogelaar uit zijn jas. Uitkijkend naar een nieuwe plek viel hun oog op een perceel tussen de Henri Dunantlaan en de van der Meulenstraat, nabij de Eerste Barendrechtseweg. Om een lang verhaal kort te maken: Vogelaar kon de benodigde grond kopen en kreeg toestemming om er een garagebedrijf te bouwen. In juni 1996 ging de eerste paal de grond in.

Burgemeester Thieu van de Wouw verrichtte in de eerste maand van 1997 de feestelijke opening van het bedrijfspand, bestaande uit een ruime showroom, kantoor, werkplaats, magazijn en daarboven de woning van het gezin Vogelaar. Dat werd voor het gezelschap genodigden echter pas zichtbaar en toegankelijk, nadat de met landbouwplastic ingepakte nieuwbouw was weggetrokken.

Het echtpaar Vogelaar was die dag het stralende middelpunt. De eerste burger van Barendrecht stak zijn waardering voor de ondernemer Vogelaar niet onder stoelen of banken. Hij karakteriseerde hem in zijn speech als ´een man met lef, inzicht en vakmanschap´, en daarmee was iedereen het van harte eens.

Automobielbedrijf Vogelaar presenteert zich als specialist van Peugeot en Citroën, maar is geen dealer van één van beide automerken. ´Een dealerschap is niks voor mij. Je bent dan overgeleverd aan wat de importeur dicteert. Ik wil per se eigen baas zijn en blijven. Daar hecht ik sterk aan. Wat mijn zonen later beslissen, moeten ze zelf weten.´ Met een gezond gevoel voor humor relativeert hij even later die opmerking: ´Nou ja, eigen baas? Ik heb wel vijftienhonderd bazen. Dat zijn m´n klanten.´

Sinds de eeuwwisseling werkt oudste zoon Roland (37) als automonteur in het bedrijf, vier jaar later gevolgd door zijn broer Sven (28). Theo (64), Aukje (62) en hun beide zoons zijn met z´n vieren werknemers én eigenaar van het familiebedrijf. Daarnaast staan er nog vier personeelsleden op de loonlijst.

In de ontvangstruimte van de showroom verraadt een prachtige collectie schaalmodellen van personenauto´s, vooral Citroëns, en foto´s hoe gehecht Theo Vogelaar is aan automobielen. In één van de vitrinekasten staat een houten hijskraan. ´Dat is het enige stukje speelgoed dat ik mee heb kunnen nemen, toen ons huis in Strijen bij de stormvloed van februari 1953 onder water kwam te staan. Met ons gezin zijn we toen ingetrokken bij mijn grootmoeder aan de Tweede Barendrechtseweg. Sindsdien ben ik Barendrechter, we zijn niet naar de Hoeksche Waard teruggekeerd.´ (Naast de houten hijskraan staat in de vitrine een hijskraan van blik. Dat was het cadeau dat Theo als troost van zijn oma had gekregen).

Twee grote modellen van blusboten in de museale verzameling hebben te maken met een andere activiteit van Vogelaar. Hij is 35 jaar lid geweest van de vrijwillige brandweer van Barendrecht. In 2004 moest hij zijn bluspak en uniform met de onderscheidingstekens van brandmeester inleveren, omdat hij de leeftijd van 55 jaar had bereikt.

Als mede-eigenaar van het familiebedrijf denkt hij voorlopig nog niet aan opstappen, evenmin als zijn vrouw die nog altijd de boekhouding onder haar hoede heeft. Hun twee zoons en nóg twee monteurs doen in de garage het ´sleutelwerk´. Zelf houdt Vogelaar de grote lijnen in de gaten en is hij een dikwijls geraadpleegde vraagbaak. Maar dat automobielen zijn hobby blijven, is te zien in een gehuurd pand aan de Eurekaweg (bedrijventerrein Barendrecht-Noord). Daar staan brommers, motorfietsen en klassieke Amerikaanse auto´s. Ze zijn of worden daar opgeknapt voor de verkoop. En als hij de verleiding niet kan weerstaan, maakt Theo Vogelaar met plezier nog een ritje in een ´classic´, ook al is het geen Citroën.